Do kiedy należy wyprowadzić się z domu po skierowaniu eksmisji do sądu? Dodano: 29.09.2020. Czy jeżeli do 15 września mieliśmy wyprowadzić się z domu i niedawno przyszła informacja, że eksmisja jest w sądzie, to ile mamy jeszcze czasu na wyprowadzenie się z lokalu? I czy będzie nam wyznaczony kolejny termin wyprowadzki przed

Anka z Poznania ma 28 lat. Jest farmaceutką i zarabia dobre pieniądze, za które z powodzeniem mogłaby się sama utrzymać. Chciałaby nareszcie wyprowadzić się z domu rodzinnego, ale nie bardzo może. Na przeszkodzie stoi jej własna matka. - Nieustannie wzbudza we mnie wyrzuty sumienia – opowiada dziewczyna.

Każda sytuacja, w której pojawia się wizja eksmisji, musi być potraktowana indywidualnie. Dlatego nie wypowiadamy się o tym, czy jest to dobra, czy zła decyzja, ale przedstawimy prawa właścicieli i lokatorów. O tym, jak poradzić sobie w sytuacji, gdy lokator nie chce opuścić naszego mieszkania, radzą mec. Magdalena Bursa-Łapińska oraz Agnieszka Chyła z Novus Kancelarii Radcy Prawnego. Wiedza o tym, jak przebiega postępowanie eksmisyjne, jest przydatna każdemu, kto porusza się na rynku nieruchomości. Z jednej strony mamy lokatorów, którzy często zamieszkują lokal bezprawnie (nie rozliczają się z właścicielem, utrudniają życie społeczne w budynku lub w sposób rażący zaniedbują nieruchomość, przez co właściciel jest narażony na straty), a z drugiej właścicieli, którzy także bezprawnie mogą zmuszać lokatorów do opuszczenia mieszkania. Jednak bez względu na sytuację eksmisja zawsze jest postrzegana negatywnie. Gorące emocje dodatkowo podsycają głośne programy, ukazujące najczarniejszy scenariusz – krzywdzące zabieranie ludziom mieszkania i przenoszenie ich do noclegowni lub schronisk. Jeśli jesteś właścicielem lokalu i masz przekonanie, że eksmisja jest czymś złym, pomyśl, że masz mieszkanie, wynajmujesz je i okazuje się, że lokatorzy przestają płacić, robią długi w spółdzielni czy wspólnocie, a dostawcy mediów ścigają cię za ich niezapłacone rachunki. Czy nie chciałbyś pozbyć się takiego lokatora? Problem z wyegzekwowaniem praw w stosunku do własnego lokalu zdarza się niestety często. Wśród właścicieli nieruchomości są osoby, których lokatorzy zajmują lokal bez tzw. tytułu prawnego. Na przykład skończyła się już umowa najmu, a lokatorzy nie chcą samowolnie opuścić mieszkania. Zdarzają się również osoby, które kupiły nieruchomość z lokatorami lub które doświadczają przemocy w rodzinie i ze względów ekonomicznych są zmuszone mieszkać z osobą stosującą przemoc. W każdej sytuacji należy znaleźć jak najlepsze rozwiązania. Przede wszystkim zawczasu warto zabezpieczyć się na taką ewentualność. W przypadku najmu okazjonalnego dobrze jest zawrzeć z lokatorem umowę u notariusza, w której zaznaczone jest, że właściciel może zażądać opuszczenia lokalu w każdym momencie. Należy również pamiętać o umieszczeniu w umowie odpowiednich postanowień dotyczących opłat oraz okresu wypowiedzenia, a także spisać liczniki. Z kolei osoba kupująca nieruchomość z lokatorami musi mieć świadomość, że uporządkowanie z nimi relacji może być trudne. Dlatego przede wszystkim należy podjąć próbę porozumienia się. Warto jednak pamiętać, że po zmianie właściciela nieruchomości, lokatorzy często sami się wyprowadzają. Eksmisja jest więc ostatecznością. Jeżeli okazyjnie nabywamy zamieszkałą już nieruchomość, możemy jedynie poinformować lokatorów o nowej sytuacji, uprzedzić o ewentualnym podniesieniu czynszu oraz renegocjacji lub wypowiedzeniu umowy. Po nabyciu nieruchomość z aukcji komorniczej lokatorzy mogą wydawać się mili i pomocni, ale ostatecznie mogą wzbraniać się przed opuszczeniem lokalu. Co można wtedy zrobić? Jeżeli negocjacje nie powiodą się, właściciel ma prawo stopniowo podwyższać czynsz, co może ich zniechęcić do dalszego mieszkania. Podwyżki czynszu są możliwe tylko dwa razy w roku. W sytuacji, gdy boimy się emocjonalnej reakcji w konfrontacji z lokatorami, dobrze jest skorzystać z pomocy prawnika, który w spokojny i rzeczowy sposób przeprowadzi za nas negocjacje przedsądowe. Co jednak zrobić, gdy nasz lokator nie chce z nami współpracować? Jakie podjąć legalne kroki prawne? Zgodne z polskimi przepisami właściciel dysponuje narzędziami, które w mniejszym lub większym stopniu skutecznie bronią jego interesów. Jeżeli lokatorzy nadal nie chcą wyprowadzić się ani płacić czynszu, pozostaje przygotowanie pozwu o nakazanie opróżnienia lokalu i skierowanie sprawy do sądu. Pierwszym krokiem jest wysłanie do lokatora wezwania do opuszczenia lokalu. Można w nim posiłkować się księgą wieczystą i powoływać się na prawo własności. W piśmie wskazujemy datę, do której lokator powinien opuścić lokal. Na ewentualnej rozprawie sądowej trzeba bowiem udokumentować, że próbowało się rozwiązać problem polubownie. Natomiast jeżeli lokatorzy płacą czynsz, możemy renegocjować z nimi umowę – wprowadzić kaucję, skrócić okres wypowiedzenia. Jeżeli lokatorzy nie mieli podpisanej z poprzednim właścicielem umowy lub umowa wygasła, należy przejść do rozmów i ustalenia wysokości czynszu i warunków korzystania z lokalu. Jeżeli nie dojdziemy do porozumienia z lokatorem, kierujemy sprawę do sądu i oczekujemy na reakcję lokatorów oraz na wyznaczenie pierwszej rozprawy. Warto zwrócić się o pomoc do prawnika, ponieważ chodzi przecież o to, by szybko i sprawnie zakończyć sprawę. Można samemu przygotować pozew, posiłkując się wiedzą z internetu, jednak kiedy trafimy na przeciwnika, który chce się bronić i wie, jak to robić, możemy nie podołać zadaniu. Dodatkowo warto pamiętać, że w polskim prawie jest dość szeroki pakiet ustaw i rozporządzeń. Dla każdego prawnika podstawą jest oczywiście kodeks cywilny, ale w przypadku eksmisji korzysta się również z ustawy o ochronie praw lokatorów, kodeksu postępowania cywilnego oraz ustawy o zapobieganiu przemocy. Dlatego trzeba być czujnym i nie opuścić żadnego przepisu. Minusem wejścia na drogę sądową jest oczywiście czas. Na pierwszą rozprawę oczekuje się około 3 miesięcy. Sąd potrzebuje również czasu na sprawdzenie, czy lokatorom przysługuje lokal socjalny. Polskie prawo przewiduje specjalne traktowanie grupy osób, które są chronione w przypadku eksmisji, czyli kobiety w ciąży, obłożnie chorzy, emeryci, renciści i rodziny z małym dziećmi. Te osoby nie opuszczą lokalu bez wcześniejszego wyznaczenia mieszkania socjalnego, które ma im zapewnić gmina. Ma ona na to 6 miesięcy. Niestety może się okazać, że gmina nie dysponuje lokalem socjalnym. W takim wypadku musi ona wskazać lokal tymczasowy. Właściciel może również sam zaproponować taki lokal, jeżeli zależy mu na odzyskaniu danego mieszkania, a dysponuje akurat innymi wolnymi lokalami. Bardzo ważne jest, że nie można wprowadzić się do mieszkania zajmowanego przez lokatora, nawet jeżeli jesteśmy jego właścicielem. W takiej sytuacji lokatorzy mogą złożyć pozew do sądu o zaprzestanie naruszenia posiadania. Jeżeli lokatorzy nie należą do grupy osób chronionych, czekamy, aż wyrok zostanie obarczony klauzulą wykonalności, czyli postanowieniem sądu, że faktycznie można go już wykonać i że nikt nie odwołał się od jego treści. Dopiero wtedy można skierować sprawę do komornika sądowego. Za jego pośrednictwem dokonuje się realnej eksmisji. Dlaczego potrzebny jest komornik? Sami nie możemy nakłonić nikogo do opuszczenia mieszkania. Komornik najpierw wzywa do dobrowolnego opróżnienia mieszkania, później wskazuje lokal socjalny, jeżeli taki się należy, lub zapewniony przez właściciela, lub gminę lokal tymczasowy. W ostateczności jest to schronisko lub noclegownia. Jeżeli lokator nie opuszcza lokalu, komornik wkracza z policją i przymusowo opróżnia lokal. Koszty usług komornika pokrywa właściciel, jednak pod koniec postępowania komornik liczy koszty i obciąża nimi eksmitowanego. Największym wyzwaniem postępowania eksmisyjnego jest czas. Postępowanie w sądzie pierwszej instancji może trwać do roku. Jeżeli wyrok jest na naszą korzyć i lokator wyprowadzi się, sprawa jest zakończona. Jeżeli nie chce – trzeba zatrudnić komornika sądowego, do którego kieruje się wniosek o wszczęcie egzekucji. Dodatkowo trzeba wziąć pod uwagę zimowy okres ochronny (od listopada do marca) oraz możliwość złożenia przez lokatora apelacji od wyroku sądu pierwszej apelacji. Dlatego należy liczyć się z tym, że cały proces może potrwać nawet do dwóch lat. Co zrobić, gdy w tym okresie lokatorzy nie płacą czynszu ani opłat za media? Czy właściciel musi zapewnić dostęp do prądu i wody w takim lokalu? Obowiązek uiszczania opłaty za media należy niestety do właściciela, który jest stroną umowy z dostawcami mediów. Oczywiście w czasie toku postępowania to lokatorzy winni są regulować należności. Jeżeli zalegają z opłatami, odzyskanie pieniędzy musi być przedmiotem odrębnego postępowania. Właściciel nie może jednak odciąć wody, prądu czy gazu, aby nakłonić lokatorów do opuszczenia mieszkania. Rozwiązaniem może być założenie liczników prepaidowych, które automatycznie przenoszą uiszczanie opłaty na lokatora. Artykuł powstał na podstawie 24 odcinka podcastu RuszamyNieruchomości:►

Chce się wyprowadzić /uciec z domu? 2011-09-15 18:47:18 Czy w wieku 16 lat moge wyprowadzić się z domu ? 2013-08-13 10:28:40 Jak wyprowadzić rodzinę z domu ? 2010-12-26 09:34:58

Młodzi ludzie pytają „Czasami wydaje mi się, że ludzie patrzą na mnie z góry, bo mam 19 lat, a ciągle mieszkam z rodzicami — tak jakbym nie była dorosła, dopóki się nie wyprowadzę” (Katie)*. „Wkrótce skończę 20 lat i denerwuje mnie to, że nie mogę decydować o swoim życiu. Myślę o wyprowadzce, bo mam dość tego, że rodzice nie liczą się z moim zdaniem i wszystko zawsze wiedzą lepiej” (Fiona). NA DŁUGO zanim będziesz gotowy wyprowadzić się z domu, możesz zapragnąć niezależności. Takie uczucie jest naturalne. Przecież Bóg chciał, żeby młodzi ludzie po osiągnięciu dojrzałości opuszczali ojca i matkę i zakładali własne rodziny (Rodzaju 2:23, 24; Marka 10:7, 8). Ale czy tęsknota za większą swobodą oznacza, że już pora się wyprowadzić? Niewykluczone. Czy jednak rzeczywiście jesteś przygotowany na ten krok? Aby się o tym przekonać, odpowiedz sobie na trzy ważne pytania. Pierwsze brzmi: Dlaczego chcę się wyprowadzić? W przeanalizowaniu swoich motywów pomoże ci następująca lista. Ponumeruj punkty, zaczynając od tego, który uważasz za najważniejszy. ․․․ Ucieknę od problemów w domu. ․․․ Zyskam więcej swobody. ․․․ Zaimponuję kolegom. ․․․ Pomogę przyjacielowi, który potrzebuje współlokatora. ․․․ Wyjadę gdzieś jako wolontariusz. ․․․ Zdobędę doświadczenie życiowe. ․․․ Ulżę rodzicom pod względem finansowym. ․․․ Inne powody ․․․․․ Wymienione powody same w sobie nie są złe. Jednak od tego, czym jest podyktowana twoja decyzja o wyprowadzce, w dużym stopniu może zależeć, czy potem będziesz szczęśliwy. Jeśli na przykład opuszczasz dom tylko po to, żeby uciec od problemów albo zyskać więcej swobody, możesz się gorzko rozczarować! Dagmara, która w wieku 20 lat przez krótki czas mieszkała poza domem, dużo się z tego nauczyła. Przyznaje: „Wszyscy podlegamy jakimś ograniczeniom. Kiedy jesteś na swoim, ogranicza cię praca zawodowa lub skromne fundusze”. Karina na pół roku wyjechała za granicę. Opowiada: „Było fajnie, często jednak brakowało mi czasu. Miałam na głowie mnóstwo obowiązków — sprzątanie, różne naprawy, pielenie ogrodu, pranie i szorowanie podłóg”. To prawda, że dzięki wyprowadzce możesz mieć więcej wolności i zyskać w oczach znajomych. Ale to ty będziesz musiał płacić rachunki, gotować, dbać o porządek i organizować sobie czas, kiedy zostaniesz sam — bez przyjaciół czy członków rodziny. Nie podejmuj więc pochopnej decyzji ze względu na innych (Przysłów 29:20). Nawet jeśli masz ważne powody, by opuścić dom, dobre intencje to za mało. Musisz jeszcze umieć radzić sobie w życiu. Wiąże się z tym drugie pytanie: Czy jestem przygotowany? Wyprowadzka z domu przypomina wyprawę nieznanym szlakiem. Czy wyruszyłbyś w dziką okolicę, gdybyś nie umiał rozbić namiotu, rozpalić ogniska, przygotować posiłku albo korzystać z mapy? Nie byłoby to rozsądne. Mimo to młodzi nieraz wyprowadzają się z domu, chociaż nie są przygotowani, by sprostać codziennym obowiązkom. Mądry król Salomon napisał, że „roztropny rozważa swe kroki” (Przysłów 14:15). Aby się zorientować, czy jesteś gotowy na samodzielne życie, przeanalizuj kolejne śródtytuły. Postaw znaczek ✔ obok umiejętności, które już posiadasz, a znaczek X obok tych, nad którymi musisz jeszcze popracować. ◯ Gospodarowanie pieniędzmi. Dziewiętnastoletnia Sandra przyznaje: „Nigdy nie musiałam sama za nic płacić. Boję się więc, że po opuszczeniu domu nie będę umiała gospodarować pieniędzmi”. Jak możesz się tego nauczyć? Biblijne przysłowie mówi: „Mądry posłucha i przyjmie więcej pouczeń” (Przysłów 1:5). Wypytaj rodziców, ile pieniędzy miesięcznie potrzebuje jedna osoba — na czynsz albo kredyt mieszkaniowy, na jedzenie, na utrzymanie samochodu bądź na inne środki komunikacji. Poproś, żeby nauczyli cię układać budżet i opłacać rachunki. Dlaczego to ważne, by nie przekraczać budżetu? Dwudziestoletni Krzysztof wyjaśnia: „Kiedy żyjesz na własne konto, czeka cię wiele niespodziewanych wydatków. Jeśli lekkomyślnie narobisz sobie długów, zatyrasz się na śmierć, żeby je spłacić”. Chciałbyś poznać realia? Jeżeli już pracujesz, umów się z rodzicami, że przez jakiś czas będziesz w całości pokrywał koszty swojego utrzymania. Jeśli nie możesz lub nie chcesz płacić za siebie, to raczej kiepsko jesteś przygotowany do samodzielnego życia (2 Tesaloniczan 3:10, 12). ◯ Praktyczne umiejętności. Jak przyznaje 17-letni Beniamin, najbardziej boi się tego, że po wyprowadzce będzie musiał sam robić pranie. Jak możesz sprawdzić, czy dasz sobie radę z codziennymi obowiązkami? Aron, który ma 20 lat, proponuje: „Przez tydzień spróbuj żyć tak, jakbyś już był na swoim. Jedz tylko to, co kupiłeś za własne pieniądze i co sam ugotowałeś. Noś rzeczy samodzielnie uprane i uprasowane. Sprzątaj mieszkanie. I staraj się docierać wszędzie na własną rękę, niech nikt cię nie podwozi”. Dzięki zastosowaniu się do tej rady po pierwsze, zyskasz praktyczne umiejętności, a po drugie, zaczniesz bardziej cenić pracę rodziców. ◯ Relacje z innymi. Czy dobrze żyjesz z rodzicami i rodzeństwem? Jeżeli coś się między wami nie układa, może myślisz, że lepiej by było wynająć mieszkanie z kimś spoza rodziny. Czasami jest to jakieś wyjście. Ale zwróć uwagę, co opowiada 18-letnia Ewa: „Moje dwie koleżanki zamieszkały razem. Wcześniej były najlepszymi przyjaciółkami, jednak okazało się, że pod wspólnym dachem nie potrafią ze sobą wytrzymać. Jedna była pedantką, druga bałaganiarą. Dla jednej sprawy duchowe były ważne, a druga nie za bardzo je ceniła. Pomysł nie wypalił!”. Chociaż 18-letnia Brygida zamierza się wyprowadzić od rodziców, mówi: „W domu można się nauczyć, jak dbać o dobre stosunki z innymi — jak łagodzić konflikty i jak zdobywać się na kompromisy. Zauważyłam, że ci, którzy opuszczają dom, by uniknąć nieporozumień z rodzicami, nabierają zwyczaju uciekania od problemów, zamiast je rozwiązywać”. ◯ Życie duchowe. Niektórzy opuszczają dom, bo nie chcą uczestniczyć z rodzicami w życiu religijnym. Inni co prawda nie zamierzają zaniedbywać studium Biblii i wielbienia Boga, lecz niestety kończy się na dobrych chęciach. Jak możesz nie dopuścić, by twoja wiara „uległa rozbiciu niczym okręt”? (1 Tym. 1:19). Nie przyjmuj wierzeń rodziców automatycznie. Jehowa Bóg chce, aby każdy z nas osobiście utwierdził się w swoich przekonaniach (Rzymian 12:1, 2). Dlatego ułóż dobry harmonogram czytania Biblii oraz innych zajęć duchowych i się go trzymaj. Szczegółowo zaplanuj to sobie w kalendarzu i zobacz, czy bez przypomnień ze strony rodziców uda ci się przez miesiąc realizować wszystkie postanowienia. Przejdźmy teraz do trzeciego pytania, nad którym warto się zastanowić: Co tak naprawdę chcę osiągnąć? Czasem młodzi się wyprowadzają, bo chcą uciec od problemów albo wyrwać się spod władzy rodziców. Skupiają się na tym, co zostawiają za sobą, zamiast myśleć o tym, dokąd zmierzają. Takie podejście można przyrównać do prowadzenia samochodu ze wzrokiem utkwionym w lusterku wstecznym. Kierowca nie może skupiać się na tym, co jest za nim, i jednocześnie uważnie obserwować trasy przed sobą. Jaki stąd wniosek? Jeśli pragniesz odnieść sukces, nie koncentruj się na opuszczeniu domu — wytknij sobie wartościowy cel i do niego zmierzaj. Niektórzy młodzi czciciele Jehowy przeprowadzają się, aby głosić dobrą nowinę w odległych rejonach swojego kraju albo nawet za granicą. Inni decydują się na to, bo chcą pomagać w budowie obiektów służących wielbieniu Boga lub pracować w biurze oddziału Świadków Jehowy. Jeszcze inni uważają, że powinni się uniezależnić, zanim podejmą decyzję o małżeństwie*. Zapisz cel, który chciałbyś osiągnąć dzięki wyprowadzce z rodzinnego domu ․․․․․ Istnieje ryzyko, że gdy ktoś mieszka z rodzicami zbyt długo, nie nabierze dojrzałości ani umiejętności potrzebnych do samodzielnego życia. Mimo to nie śpiesz się z decyzją o wyprowadzce. Dokładnie wszystko przemyśl. Przysłowie biblijne powiada: „Plany pilnego z całą pewnością przynoszą korzyść, lecz każdy, kto jest pochopny, niechybnie zmierza do nędzy” (Przysłów 21:5). Uwzględniaj rady rodziców (Przysłów 23:22). Módl się w tej sprawie do Boga. I potraktuj poważnie omówione tu wskazówki biblijne. Tak naprawdę nie chodzi o to, czy już pora, by wyprowadzić się z domu, lecz raczej o to, czy jesteś dobrze przygotowany. Jeśli tak, być może niedługo wkroczysz w nowy etap życia. Więcej artykułów z serii „Młodzi ludzie pytają” znajdziesz na stronie internetowej [Przypisy] Niektóre imiona zostały zmienione. W niektórych kulturach panuje zwyczaj, że dzieci, zwłaszcza córki, mieszkają z rodzicami aż do ślubu. Biblia nie podaje w tej sprawie konkretnych wskazówek. ZASTANÓW SIĘ ● Jaki pożytek może ci przynieść mieszkanie w rodzinnym domu, nawet jeśli nie wszystko dobrze się układa? ● W jaki sposób, mieszkając z rodzicami, możesz pomagać innym domownikom oraz przygotowywać się do samodzielnego radzenia sobie w życiu? [Ramka i ilustracje na stronie 11] CO MÓWIĄ TWOI RÓWIEŚNICY „Gdy rodzice powierzają ci obowiązki podobne do tych, które spadną na ciebie w dorosłym życiu, w bezpieczny sposób uczysz się samodzielności” „Pragnienie niezależności jest czymś normalnym. Ale jeżeli chcesz się wyprowadzić tylko dlatego, by uwolnić się od reguł obowiązujących w domu, pokazujesz, że jeszcze nie dojrzałeś do tego kroku” [Ilustracje] Sarah Aron [Ramka na stronie 13] DO RODZICÓW Sandra, wspomniana w artykule głównym, obawia się wyprowadzić z domu. Co jest jednym z powodów? Wyjaśnia: „Nawet kiedy chciałabym kupić coś za własne pieniądze, tata mi nie pozwala. Mówi, że to jego działka. Gdy więc pomyślę, że miałabym sama za siebie płacić rachunki, wpadam w panikę”. Tata Sandry niewątpliwie chce dobrze, ale czy w ten sposób pomaga córce przygotować się do radzenia sobie w dorosłym życiu? (Przysłów 31:10, 18, 27). Czy nie jesteście nadopiekuńczy? Czy nie trzymacie dziecka pod kloszem? Żeby to sprawdzić, przeanalizujcie — z punktu widzenia rodziców — cztery dziedziny omówione w artykule. Gospodarowanie pieniędzmi. Czy wasze starsze dzieci potrafią wypełnić PIT i czy orientują się w przepisach podatkowych? (Rzymian 13:7). Czy umieją odpowiedzialnie korzystać z karty kredytowej? (Przysłów 22:7). Czy potrafią układać budżet i czy ich wydatki nie przekraczają dochodów? (Łukasza 14:28-30). Czy zaznały przyjemności z tego, że mogły sobie coś kupić za samodzielnie zarobione pieniądze? Czy doświadczyły jeszcze większej radości, jaką sprawia dawanie innym swojego czasu i środków? (Dzieje 20:35). Praktyczne umiejętności. Czy wasze córki, a także synowie umieją gotować? Czy nauczyliście swoje dzieci prać i prasować? Jeśli mają prawo jazdy, to czy potrafią wykonać proste prace związane z eksploatacją samochodu, takie jak wymiana bezpiecznika, oleju lub koła? Relacje z innymi. Co robicie, gdy wasze nastoletnie dzieci się posprzeczają: czy zawsze podejmujecie się roli arbitra, narzucając sposób rozwiązania problemu? A może zachęcacie je, by same dochodziły do zgody, a potem opowiedziały o rezultatach? (Mateusza 5:23-25). Życie duchowe. Czy po prostu mówicie dzieciom, w co powinny wierzyć, czy raczej staracie się trafiać im do przekonania? (2 Tymoteusza 3:14, 15). Czy zamiast dawać im gotowe odpowiedzi w kwestiach religijnych i moralnych, uczycie je korzystać z „umiejętności myślenia” i ‛ćwiczyć władze poznawcze, aby odróżniały to, co właściwe, od tego, co niewłaściwe’? (Przysłów 1:4; Hebrajczyków 5:14). Czy chcielibyście, żeby nauczyły się od was samodzielnie studiować Biblię? A może uświadamiacie sobie, że powinniście coś ulepszyć, aby dawać im dobry przykład? To prawda, że kształtowanie dzieci w powyższych dziedzinach wymaga czasu i niemało wysiłku. Ale takie starania z pewnością zaprocentują, gdy już nadejdzie dzień pożegnania i dziecko wyfrunie z rodzinnego gniazda. [Ilustracja na stronie 12] Wyprowadzka z domu przypomina wyprawę nieznanym szlakiem — zanim wyruszysz, musisz opanować sztukę przetrwania

Zacznę od tego, że nie jestem małolatą, mam już 24 lata. Mam narzeczonego, jesteśmy parą od 3 lat. Planujemy zakup mieszkania na początku 2014. Wiecie, jak jest ciężko z mieszkaniami, a A więc czeka Cię wyprowadzka od rodziców? To bardzo emocjonująca chwila – od teraz będziesz cieszyć się wolnością, ale czekają na Ciebie także nowe obowiązki! A zanim rozpoczniesz samodzielne życie, najpierw sprawdź, jak wyprowadzić się od rodziców i nie popełnić przy tym żadnej zgubnej w skutkach pomyłki. Mamy dla Ciebie siedem bezcennych porad. Freepik Wyposaż mieszkanie bez przepłacania Kiedy nadchodzi wyprowadzka z domu rodzinnego, „co zabrać?” staje się bardzo ważnym pytaniem. W końcu nie możesz mieszkać w pustych czterech ścianach, będziesz potrzebował przynajmniej podstawowego wyposażenia. Pamiętaj jednak, że nie musisz kupować samych błyszczących akcesoriów z drogich sklepów. Krewni i znajomi z pewnością chętnie oddadzą Ci trochę garnków czy wieszaków. Meble i ozdoby możesz natomiast zdobyć niskim kosztem na Facebookowych grupach lub aukcjach z używanymi przedmiotami. Czasami ludzie chcą po prostu pozbyć się szafy czy komody i oddadzą Ci ją za darmo, jeśli tylko po nią przyjedziesz! Sprawdź, ile kosztuje pomoc firmy przeprowadzkowej!Znajdź dostawcę Internetu jeszcze przed wyprowadzką Jak wyprowadzić się od rodziców? Cóż, ważną częścią życia na własną rękę jest samodzielne ogarnianie wszelkich rachunków i umów. W akademiku nie musisz się tym przejmować, ale jeśli wynajmiesz mieszkanie lub pokój, może być inaczej. Prawdopodobnie prąd i gaz i będą już doprowadzone od dominującej w danym regionie firmy. Ty będziesz musiał tylko opłacać rachunki lub składać się na nie z pozostałymi mieszkańcami. Na pewno bardzo ważny jest też dla Ciebie dostęp do Internetu, a wielu właścicieli pozostawia podpisanie umowy z wybraną firmą swoim najemcom. Pewnie chciałbyś bez problemu łączyć się z Wi–Fi od pierwszego dnia, więc radzimy wybrać taryfę i podpisać kontrakt jeszcze przed przeprowadzką. Dzięki temu umówisz wizytę technika, który podepnie Internet w możliwie najszybszym terminie! Załóż konto w banku Nawet jeśli dotychczas dobrze sobie radziłeś przy użyciu transakcji gotówkowych, to ten czas prawdopodobnie dobiegł końca. Opłacanie rachunków i czynszu będzie dużo łatwiejsze, jeśli będziesz mógł po prostu puścić przelew. Większe zakupy spożywcze również przebiegają szybciej bez wysupływania z portfela gotówki. Konto bankowe możesz założyć nawet przed ukończeniem 18 roku życia, ale będziesz do tego potrzebował zgody opiekuna prawnego, czyli w większości przypadków po prostu rodzica. Jeśli jesteś już pełnoletni, to niczym nie musisz się przejmować – masz pełną kontrolę nad swoją bankowością i możesz założyć konto bankowe bez udziału osób trzecich. Kolejna dobra wiadomość jest taka, że do ukończenia 26 roku życia możesz korzystać ze specjalnych kont zaprojektowanych tak, żeby pasowały one do potrzeb ludzi młodych. Pamiętaj, że jeżeli to zignorujesz i założysz konto przeznaczone dla osób dorosłych, to będzie prawdopodobnie obowiązywał wymóg, żebyś co miesiąc odbierał przelew o określonej wartości, na przykład 1500 zł. Jeżeli będziesz utrzymywał się ze stypendium lub pracy dorywczej albo z otrzymywanej od rodziców gotówki, to możliwe, że nie dopełnisz warunków umowy i prowadzenie konta będzie się wiązało z dodatkowymi kosztami. Koniecznie dokładnie porównaj oferty kilku banków i wybierz tę, która będzie dla Ciebie najbardziej opłacalna. Sprawdź, czy należy Ci się jakiś zasiłek Pierwsza wyprowadzka od rodziców będzie prawdopodobnie oznaczać spory wzrost kosztu życia, nawet jeżeli dalej będą Ci pomagać dorośli z rodziny. W końcu będzie trzeba opłacać czynsz za kolejne mieszkanie lub pokój! Czy możesz uzyskać na tę okazję jakąś pomoc? Jeśli nie ukończyłeś jeszcze osiemnastego roku życia, Twoi rodzice otrzymują prawdopodobnie comiesięczny zasiłek 500+ i raz w roku 300+. Jeśli więc wyprowadzasz się na przykład po to, żeby uczęszczać do lepszego liceum, to możesz poprosić opiekunów, by udostępnili Ci te pieniądze w celu utrzymania się w nowym mieszkaniu. Jeżeli natomiast wyjeżdżasz na studia, możesz ubiegać się o stypendium. Tego typu zasiłki są przyznawane na różnych zasadach w zależności od uczelni. Wśród rodzajów stypendiów można wymienić: Socjalne – przyznawane studentom w trudnej sytuacji materialnej. Zależnie od uczelni maksymalny dochód na członka rodziny jest ustalany w zakresie od 686,4 zł do 1051,7 zł. Jeśli w Twojej rodzinie dochody są niższe, możesz ubiegać się o stypendium osób niepełnosprawnych – możesz je otrzymać, jeśli posiadasz orzeczenie o niepełnosprawności, orzeczenie o stopniu niepełnosprawności lub jedno z innych wymienionych orzeczeń. Nie ma kryterium – jest przyznawane osobom o szczególnych osiągnięciach naukowych, artystycznych lub sportowych. Jest także przewidziana możliwość uzyskania jednorazowej zapomogi. O takie świadczenie będziesz mógł się ubiegać, jeśli z jakiegoś nieprzewidzianego względu Twoja stopa życiowa ulegnie pogorszeniu. Mowa o takich przypadkach jak choroba lub śmierć członka rodziny albo sytuacje losowe jak pożar lub powódź. Opracuj budżet domowy Gdy nadchodzi wyprowadzka od rodziców, “co zabrać” staje się kluczowym pytaniem na początek. W końcu nie musisz zupełnie od zera wyposażać szafy z ubraniami ani nawet spiżarni. Prawdopodobnie otrzymasz jakiś prowiant na drogę i weźmiesz ze sobą ubrania czy komputer. Później zaczynają się jednak schody: przychodzi czas, żeby dokupić do mieszkania brakujące akcesoria, żeby opłacić rachunki i kupić bilet na komunikację miejską, już nie wspominając o regularnych zakupach spożywczych i zorganizowaniu gotówki na przyjemności. Jak się za to zabrać? Z własnego doświadczenia polecamy, żebyś postarał się przeżyć pierwszy miesiąc w bardzo oszczędny sposób, zbierając wszystkie rachunki i wpisując wydane kwoty w arkusz Excel. Dzięki temu będziesz wiedział, jakie jest Twoje finansowe minimum na przeżycie w danej lokalizacji – ile kasy jest konieczne, żeby przez cały miesiąc mieć dach nad głową i jedzenie w lodówce. Ta informacja pozwoli Ci następnie wydzielić sobie z miesięcznego dochodu odpowiednie kwoty na przyjemności i oszczędzanie. Zacznij przyjmować listy pod nowym adresem Pierwsza wyprowadzka od rodziców oznacza, że w rzeczywistości zmienia się Twój adres korespondencyjny, ale we wszelkich dokumentach wciąż widnieje ten stary. Jeśli czegoś z tym nie zrobisz, wszystkie listy czy informacje urzędowe będą dalej lądowały w skrzynce pocztowej rodziny. Na krótką metę to nie problem, ale po jakimś czasie zacznie Cię prawdopodobnie irytować odbieranie korespondencji ze starego adresu. Dlatego warto, żebyś poinformował o zmianie miejsca zamieszkania swój bank, uczelnię oraz organizacje, od których regularnie odbierasz przesyłki na zasadzie prenumeraty. Zamawiając produkty przez internet, pilnuj się, żeby przez przypadek nie wypełnić formularza nieaktualnymi danymi. Porządnie przeczytaj umowę najmu Jeśli planujesz, żeby Twoja pierwsza wyprowadzka od rodziców odbyła się na zasadach przenosin do wynajętego pokoju lub mieszkania, to będziesz musiał podpisać umowę najmu. Koniecznie dokładnie ją przeczytaj i upewnij się, czy dobrze rozumiesz wszystkie punkty! Sprawdź, jakie koszty są wliczone w kwotę, którą będziesz musiał co miesiąc przelewać właścicielowi. Czy zajmie się on opłacaniem rachunków za prąd, gaz i internet, czy sam będziesz musiał wysyłać pieniądze do poszczególnych firm?Jaki jest termin opłaty czynszu? Koniecznie zapamiętaj sobie tę datę i zwróć uwagę, czy musisz płacić z góry za kolejny jest wysokość kaucji? Sprawdź, czy w umowie właściciel zobowiązuje się do jej umowa jest na czas określony, czy na nieokreślony? W tym drugim przypadku zwróć uwagę, jak długi jest okres wypowiedzenia. Zastanów się, czy wolisz, żeby był on dłuższy, czy czy w umowie są zapisy na temat trzymania zwierząt w mieszkaniu, palenia papierosów, organizowania imprez. Upewnij się, że Twój styl życia jest kompatybilny z zasadami, do których będziesz się musiał stosować. Teraz już wiesz, jak wyprowadzić się od rodziców! Jesteśmy pewni, że nasze siedem porad sprawi, że pierwsza wyprowadzka od rodziców przebiegnie gładko i bezproblemowo. Niezależne życie to wspaniała przygoda – baw się dobrze! YEWp. 169 359 362 227 236 259 157 319 180

jak wyprowadzić się z domu bez pieniędzy