Konflikt papieża z cesarzem. Wyprawy krzyżowe. Średniowieczne miasto i wieś. Kościół w średniowieczu. Sztuka średniowieczna. Pradzieje ziem polskich. Początki Polski. Polska pod panowaniem Bolesława Chrobrego. Kryzys i odbudowa państwa pierwszych Piastów.
Przerażający scenariusz wydarzeń w Europie - generał NATO ostrzega! Najlepsza książka o konflikcie supermocarstw od czasu Polowania na Czerwony Październik Toma Clancy`ego. Cieszcie się tą barwną lekturą. I bardzo się bójcie - to rzeczywiście może się wydarzyć w ten sposób. - Robert Fox, `Evening Standard` Lektura obowiązkowa. (...) Ostrzeżenia Shirreffa - pod pozorem literackiej fikcji - są dobrze uzasadnione. -generał Wesley K. Clark, Siły Lądowe Stanów Zjednoczonych, były dowódca Sojuszniczych Sił Zbrojnych NATO w Europie Powieść 2017: Wojna z Rosją jest wizją bardzo bliskiej przyszłości, która może się spełnić, jeśli nie zrozumiemy zagrożeń stwarzanych przez obecnego prezydenta Rosji. Napisana przez oficera do niedawna zajmującego wysokie stanowiska w hierarchii NATO i oparta na przebiegu gier wojennych prowadzonych przez natowskie sztaby, pokazuje, jak zaniechanie pewnych działań może doprowadzić do kolejnej wojny w Europie. Prognozy Richarda Shirreffa: - Rosja zaatakuje kraje bałtyckie w 2017 roku. - Używając szantażu nuklearnego, powstrzyma państwa zachodnie przed interwencją. - Wiara Zachodu w broń jądrową jako gwarancję pokoju okaże się kosztowną iluzją. - Wahanie NATO doprowadzi nieomal do katastrofy, a pełna mobilizacja sił Sojuszu nastąpi dopiero w ostatniej chwili, gdy alternatywą będzie zupełna klęska. - Demokratyczny porządek świata zachodniego, ustanowiony po drugiej wojnie światowej i powszechnie uważany za coś trwałego, zostanie zagrożony. Jak stwierdził Lew Trocki: `Możesz nie interesować się wojną, ale wojna interesuje się tobą`. Indeks 524549 Numer EAN 9788380620834 Rok wydania 2016 Liczba stron 448 Oprawa oprawa broszurowa dostępność 10 dni Format cm Identyfikator 89095
Rekrutowała się ona z chłopów służących w majątkach królewskich, których zobowiązano do służenia w wojsku w zamian za zwolnienie ze świadczenia pańszczyzny. Do wojny z Rosją Stefan Batory wprzęgnął również kilkuset Kozaków zaporoskich, służących za pieniądze. Król zreorganizował także artylerię.
Wojna siedmioletnia był kontynentalnym etapem zmagań pomiędzy państwami europejskimi rywalizującym na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Do 1748 r. zmagania toczyły się głownie na tym kontynencie. Po tym okresie przeniosły się także od Europy. W 1755 r. kolonialny konflikt stał się zarzewiem wojny europejskiej. Na terenie Stanów Zjednoczonych starły się siły Anglii i Francji. Francuzi nie kwapili się jednak do generalnej rozprawy. Rząd brytyjski wydał rozkaz zatrzymywania wszystkich francuskich statków handlowych, płynących do USA. Francja na to posunięcie odpowiedziała ultimatum, a 18 maja 1756 r. nastąpiło oficjalne wypowiedzenie wojny. Wojna rozpoczęła się niepomyślnie dla Anglików, bowiem Francuzi niespodziewanym atakiem zdobyli Minorkę, kluczową brytyjska bazę na Morzu Śródziemnym. W obliczu konfliktu oba państwa przystąpiły do rozbudowy posiadanych flot, oraz do poszukiwania sojuszników na terenie Europy. W Europie po 1748 r., czyli po zakończeniu wojny o sukcesję austriacką, utrzymywał się układ sojuszy z tego okresu, który łączył Wielką Brytanię z Hanowerem, Holandią, Austrią i Rosją, a po drugiej stronie stawiał sojusz Francji z Hiszpanią i Prusami oraz z Turcją. Okazać się jednak miało w przyszłości, że o zasadniczym zwrocie w europejskim konflikcie zadecydują Austria i Prusy. Władcy obu wymienionych państw – Fryderyk II (Prusy) i Maria Teresa (Austria) wykorzystali okres pokoju do wzmocnienia wewnętrznego swoich państw, oraz do przeprowadzenia reform w duchu oświeconego absolutyzmu. Oba państwa od lat rywalizowały o Śląsk. Odzyskanie tych ziem oraz rozbicie Prus stało się naczelną zasadą polityki państwa austriackiego. Od 1753 r. polityką Austrii kierował znakomity dyplomata kanclerz Kaunitz. Austria w swoich zamierzeniach miała sprzymierzeńca w osobie cesarzowej Rosji – Elżbiety, która była poróżniona z Prusami w sprawie Szwecji i Polski. Celem Rosji był także podbój Prus Wschodnich. Obie cesarzowe planowały więc rozbiór Prus, jednak aby móc tego dokonać, Kaunitz uważał iż potrzebny jest udział w tym procesie jeszcze jednego państwa, a mianowicie Francji. W stosunkach pomiędzy Francją i Austrią dominował jednak odwieczny antagonizm. Próby zbliżenia pomiędzy tymi dwoma państwami zapoczątkowano już za panowania Ludwika XIV. Szczególne zasługi na tym polu przyniosła dalekowzroczna i rozumna polityka austriackiego kanclerza. Zdawał on sobie sprawę, że interesy Austrii koncentrują się na terenie Europy Środkowej, że większe znaczenia ma dla Austrii Śląsk, niż Belgia, którą można przecież odstąpić Francji. Polityka Kaunitza długo nie znajdowała zrozumienia u francuskich władców, którzy pozostawali wierni sojuszowi z Prusami. Władca Prus – Fryderyk II, mimo zaboru Śląska, rządził w połowie XVIII wieku wciąż niewielkim i rozczłonkowanym państwem. Nie zaprzestał jednak bynajmniej marzeń o podbojach terytorialnych. W Testamencie politycznym, wydanym w 1752 r. za główne cele pruskiej polityki uznał: zabór Saksonii, Prus Królewskich oraz resztki pozostającego jeszcze w szwedzkich rękach – Pomorza. Fryderyk II spodziewał się przy realizacji założeń swojej polityki, wojny z Austrią, obawiał się także i Rosji. Dlatego też zakładał współdziałanie z Francją w ramach sojuszu łączącego państwa, oraz w przyszłości współpracy także i z Rosją. Anglia, przystępując do wojny chciała sprawdzić stałość zawartych niegdyś sojuszy politycznych. Po rozmowach jednak z przedstawicielami Austrii okazało się, że żądania stawiane przez stronę angielską są dla Austrii zbyt wygórowane. W tej sytuacji kanclerz Kaunitz zaczął dążyć do zawarcia porozumienia z Francją. Dyplomaci angielscy rozpoczęli rozmowy ze stroną rosyjską oraz z pruską. Rokowania zakończyły się podpisaniem porozumień z obu wymienionym państwami przez stronę angielską. Francja widząc wiarołomstwo swojego niedawnego sojusznika – Prus, zdecydowała się przyjąć propozycję austriackie. Dnia 1 maja 1756 r. oba państwa – Francja i Austria – podpisały tzw. pierwszy traktat wersalski. Na jego mocy Austria ogłosiła neutralność w konflikcie z francusko-angielskim oraz zawarła przymierze o charakterze obronnym z Francją. Na wieść o tym odwróceniu przymierzy, do którego doszło w Europie, Holandia zawarła z Francją konwencję o neutralności (14 VI 1756 r.). Zadnia co do swoich partnerów w polityce zagranicznej zmieniła również cesarzowa Rosji – Elżbieta, podpisując z Austrią antypruskie przymierze, wycofując się jednocześnie z porozumienia z Anglią. Fryderyk II uznał, że został przez państwa europejskie, a szczególnie przez porozumienie francusko-austriackie osaczony. Posunął się nawet do tego, że zażądał do Marii Teresy zapewnienia, że nie zaatakuje Prus a tym roku, ani w roku przyszłym. Nie otrzymał jednak na swoje pytanie zadowalającej odpowiedzi, w tej sytuacji zdecydował się podjąć kroki zbrojne. 30 sierpnia 1756 r. armia pruska wtargnęła do Saksonii, zajęte zostało Drezno, a armię saską zmuszono do kapitulacji. W obliczu pruskiego ataku, kanclerz Austrii wystawił przeciwko Fryderykowi II armię, którą po zawarciu tzw. drugiego traktatu wersalskiego (1 V 1756 r.), wsparły pieniądze uzyskane od Francji. Rozpoczęła się wojna siedmioletnia. Jako cel wojny określono rozbiór posiadłości Fryderyka II. Austria chciała odzyskać Śląsk, Rosja otrzymać Prusy Wschodnie, Szwecja – Pomorze, Saksonia – Magdeburg, Halle, a Francja myślała o posiadłościach nadreńskich, należących do Prus. W planach francuskich zdobyczy znalazła się również Belgia, a dokładnie jej nadmorska część, która miała zostać w przyszłości wcielona do Francji. Królowi Prus Anglia, jako sojusznik, przyznała ogromne subsydia na prowadzenie działań wojennych.
Klasa 6 Historia. Rzeczpospolita w XVI wieku Koło fortuny. autor: Alicjalisiecka2. Klasa 6 Historia. Wojny Rzeczpospolitej w XVII wieku. Teleturniej. autor: Asiaszczerkowska. Klasa 6 Historia. Rzeczpospolita w XVI wieku Rysunek z opisami.
W czasie dzisiejszej lekcji dowiesz się czym była konfederacja targowicka, jakie były jej następstwa oraz w jaki sposób przebiegał II rozbiór Polski. I. W ramach utrwalenia wiadomości pracować będziemy na lekcji multimedialnej: (konieczna może być aktualizacja II. Przypomnij sobie, informacje o Sejmie Czteroletnim (strona a – prawy górny róg)– odsłuchaj w powyższej prezentacji nagranie . Oprócz tego przeczytaj wszystkie zakładki na tej stronie. Jeżeli program Ci się nie uruchomił, i nie masz do niego dostępu, po prostu skorzystaj z podręcznika lub swoich notatek w zeszycie. III. Przypomnij sobie wiadomości o Konstytucji 3 maja (strona b – prawy górny róg). Podobnie jak wcześniej wysłuchaj krótkiego omówienia oraz przeczytaj zakładki znajdujące się w tym oknie. IV. Wykonaj ćwiczenia (strona c i d) Przyporządkuj poszczególnym obozom ich przedstawicieli i odpowiednie programy oraz uzupełnij zdania. V. Zatrzymujemy się teraz w momencie, gdy król wykonał kawał niezłej roboty (jak na niego) i wprowadził Konstytucję. Do głosu dochodzą zwolennicy reform, ale nad Rzeczpospolitą pojawiły się już ciemne chmury. Efektom pracy Sejmu Wielkiego zagroziły dwa czynniki: po pierwsze wewnętrzny – Polacy, którzy chcieli zachowania dotychczasowego porządku oraz sąsiednie państwa, które chciały utrzymać w Rzeczpospolitej całkowity bezład. VI. Zapoznaj się z treścią podrozdziału „Konfederacja targowicka” oraz „Wojna z Rosją” (s. 212 – 214) i zastanów się jakie działania podjęli polscy magnaci we współpracy z carycą Rosji. Czym była konfederacja targowicka? Jak przebiegała wojna w obronie Konstytucji 3 maja? Kto zasłużył się w czasie wojny z Rosją? VII. Wykonaj ćwiczenie – przyporządkuj prawidłowe opisy Tadeusza Kościuszki: VIII. Zapisz notatkę lekcyjną: targowicka 1792 uchwalona została przez przeciwników reform i Konstytucji 3 maja (obóz magnacki), dzięki pomocy Katarzyny II. Przywódcy konfederacji: Szczęsny Potocki, Franciszek Ksawery Branicki, Seweryn Rzewuski, Szymon Kossakowski w Targowicy poprosili o pomoc wojska polsko – rosyjska (1792) – wojna w obronie Katarzyna II wysłała armię rosyjską (na pomoc konfederatom),b. przewaga liczebna Rosjan,c. Polacy ponosili w większości klęski, ale zwyciężyli pod Zieleńcami (książę J. Poniatowski) i Dubienką (generał T. Kościuszko),d. Stanisław August Poniatowski nie wierzył w zwycięstwo, dlatego podjął rokowania z Rosją. Skapitulował oraz przystąpił do targowicy, w obronie reform Sejmu Wielkiego i Konstytucji 3 Maja zakończyła się klęską i II rozbiorem RON w 1793 r. IX. Przyjrzyj się poniższej mapie. Które ziemie zostały zagarnięte przez Rosję i Prusy w II rozbiorze? X. Zapisz notatkę lekcyjną: rozbiór Polski 1793 zatwierdzony został przez sejm zwołany do Grodna. Przywrócono stary ustrój: przywileje szlacheckie, elekcyjność tronu. Zlikwidowano niemal wszystkie reformy Sejmu Wielkiego. W II rozbiorze zabrano nam obszary o wielkim znaczeniu gospodarczym, utraciliśmy dostęp do morza, co spowodowało kryzys gospodarczy. Najważniejsi politycy i reformatorzy musieli udać się na emigrację. Osoby chętne mogą wykonać zadania dodatkowe – proszę sobie wybrać 3 zadania z tej strony:
Na kolejne doniesienia dotyczące wojny Rosji z Ukrainą zapraszamy w czwartek od wczesnego poranka. 00:06 05.04.2023 Łotwa graniczy z Rosją i Białorusią. 17:48 05.04.2023
Powiązane z tym testem Początek wojen ze Szwecją Sprawdzian z lekcji historii dla klasy 6 szkoły podstawowej. Przyczyny, przebieg i skutki wojen Rzeczpospolitej ze Szwecją. Wojny z Turcją Sprawdzian z lekcji historii dla klasy 6 szkoły podstawowej. Wybuch, przebieg i postaci związane z wojnami polsko-tureckimi. Potop Szwedzki Sprawdzian z lekcji historii dla klasy 6 szkoły podstawowej. Przebieg i skutki potopu szwedzkiego dla Rzeczpospolitej. Klasa 6, dział 3 - W obronie granic Rzeczypospolitej Sprawdzian wiedzy z rozdziału 3 podręcznika Historia Wczoraj i dziś. Powstanie Chmielnickiego Sprawdzian z lekcji historii dla klasy 6 szkoły podstawowej. Przyczyny wybuchu, przebieg i skutki powstania kozackiego. Kryzys Rzeczypospolitej Sprawdzian z lekcji historii dla klasy 6 szkoły podstawowej. Skutki wyniszczających wojen, egoizmu szlachty i liberum veto.
wg Szymonokipny. Wojny i upadek Rzeczypospolitej Test. wg Iwonalupinska. Klasa 4 Historia. Kopia Wojny z Rosją Rysunek z opisami. wg Makor3. Klasa 6 Historia. Konflikty zimnej wojny Rysunek z opisami. wg Pablo071.
Przejdź do treści Przejdź do menu Mapa strony KLASA VI - Szkoła Podstawowa nr 77 Szkoła Podstawowa nr 77 Menu główne GPE Strona główna Półkolonie letnie Szkoła Nasza szkoła Informacje o szkole Kalendarz roku szkolnego Dzwonki Pedagog i psycholog Biblioteka Świetlica Stołówka Podręczniki FACEBOOK Nasze sukcesy Wydarzenia 50 LECIE SZKOŁY KARTA ROWEROWA KONKURSY ARCHIWUM ERASMUS+ Konkursy I Wojewódzki Konkurs Matematyczno - Przyrodniczy "Sprytna Sowa" Konkurs „Bądźmy po stronie przyrody, dbajmy o nasze wody” m'LEGITYMACJA Deklaracja dostępności Dokumenty Strona główna SzkołaZdalne lekcjeHISTORIAKLASA VI Podziel się: Wyślij email do znajomego Facebook pliki do pobrania 1. W forwarku 2. W czasach ostatnich 3. Odrodzenie na ziemiach 4. Rzeczpospolita Obojga 5. Państwo bez 6. Pierwsza wolna 7. Wojny z 8. Początek wojen ze 9. Powstanie 10. Potop 11. Wojny z 12. Kryzys 13. Monarchia absolutna we 14. Monarchia parlamentarna w 15. Nowe potęgi 16. Stany Zjednoczone 17. Rzeczpospolita w pierwszej połowie XVIII wieku. Czasy 18. Pierwszy rozbiór 19. Kultura polskiego oświecenia 20. Sejm Wielki i Konstytucja 3 maja 21. Powstanie kościuszkowskie i III rozbiór Polski REWOLUCJA FRANCUSKA ( r.) REPUBLIKA FRANCUSKA ( r.) REPUBLIKA FRANCUSKA - ćwiczenie EPOKA NAPOLEONA BONAPARTE ( r.) NAPOLEON A SPRAWA POLSKA ( r.) Szkoła Podstawowa nr 77 Ul. Orłowska 13 80-347 Gdańsk Telefon/fax: (58) 556 29 00 Strona WWW: sekretariat@ EDUKACJA Rekrutacja uzupełniająca do szkół ponadpodstawowych Uczniowie i rodzice - pamiętajcie o "zaklepaniu" miejsca w szkole ponadpodstawowej! O kobietach w gdańskiej nauce podczas Jarmarku św. Dominika Rozmowy Agnieszki Michajłow. Czy w Gdańsku zabraknie miejsc w szkołach średnich? Można składać wnioski o jednorazowe stypendia dla uczniów. Do 30 sierpnia Mapa strony powrót do góry
Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Klasa 4 Klasa 5 Klasa 6 Klasa 7 Klasa 8 Gimnazjum Dorośli Liceum Technikum WF Wojny z Rosją, Szwecją i Turcją Koło fortuny autor: Olap28
Obecnie jest to wojna na wyniszczenie, w której obie strony ponoszą ogromne straty. W bitwie na Donbasie główne siły rosyjskie powoli zdobywają terytorium, ale nie udaje im się okrążyć i zniszczyć sił ukraińskich. Ukraińcy kontratakują lokalnie na skrzydłach w rejonie Chersonia i Charkowa. Trwa impas, teraz są trzy scenariusze Na południu Rosjanie wkładają duży wysiłek w umocnienie swojej okupacji zdobytego terytorium, aby zabezpieczyć most lądowy do zdobytego przez nich w 2014 r. półwyspu krymskiego. Podczas gdy rosyjska armia musi teraz zmobilizować więcej personelu i przenosi na front coraz starszy sprzęt ze swoich strategicznych zapasów, siły Ukrainy są zaopatrywane w nowszy, ofensywny sprzęt wojskowy z krajów zachodnich. Strona rosyjska stara się zakłócić tę pomoc atakami rakietowymi dalekiego zasięgu. Jednak już teraz nie starcza jej precyzyjnie naprowadzanej amunicji, aby uderzać w takie dostawy na terenie całej Ukrainy. Od pewnego czasu trwa impas. "Gdybyśmy mieli sto HIMARS-ów, to byłaby inna wojna". Ukraina myśli o kontrofensywie, ale jej szanse trudno ocenić Wojna osiągnęła punkt zwrotny: od tego momentu może się ona rozwijać na kilka sposobów. Rosja może nadal dążyć do całkowitego zwycięstwa. Dla Moskwy oznaczałoby to zniszczenie armii ukraińskiej na wschód od Dniepru i przyłączenie do Rosji terenów, które chętnie nazywa Noworosją (Donbas i cała południowa Ukraina z Odessą i ewentualnie obwodem charkowskim). Putin chce też, by rząd w Kijowie upadł, a to, co zostanie z Ukrainy, było politycznie podporządkowane Rosji. Moskwa mogłaby się pewnie zadowolić także bardziej ograniczonym zwycięstwem. Oczekiwałaby jednak zachowania zdobytych terytoriów Donbasu i mostu lądowego do Krymu — obecnie okupowanych terenów obwodu chersońskiego i zaporoskiego. Dalsza część tekstu znajduje się pod materiałem wideo. Z drugiej strony Ukraina uznałaby zwycięstwo, gdyby udało jej się zepchnąć siły rosyjskie do miejsca, w którym stały przed inwazją z 24 lutego. Nierozstrzygalne zakończenie działań wojennych musiałoby zaś oznaczać zamrożenie konfliktu w jego obecnym stanie, ewentualnie z pewnymi korektami terytorialnymi. Walka na Donbasie Wiele wskazuje na to, że wynik walk o Donbas może okazać się kluczowym czynnikiem militarnym kształtującym dalszy przebieg wojny na Ukrainie — i ewentualnie warunki jej zakończenia lub przerwania. Nie wynika z tego jednak, że zwycięstwo jednej ze stron na Donbasie musiałoby oznaczać jej sukces w całym konflikcie. Nierozstrzygający wynik bitwy nie spowoduje też zamrożenia wojny. Kluczowe mogą być dwa czynniki: zmiana polityczna w walczących stronach, zwłaszcza w Rosji, oraz prowadzenie przez Zachód wojny zastępczej. Miasto Dobropillia na Donbasie Pomijając te zastrzeżenia, z szerokiej perspektywy bezpieczeństwa euroatlantyckiego zwycięstwo Rosji byłoby najbardziej niepożądanym wynikiem wojny. Taki scenariusz mógłby się zrealizować, gdyby np. zachodnia broń nie dotarła do ukraińskich oddziałów za Dnieprem wystarczająco szybko i w odpowiedniej ilości. Mogłoby nastąpić okrążenie głównych sił Ukrainy i ich zniszczenie w kotle Donbasu, co w konsekwencji doprowadziłoby do zajęcia przez Rosję terytorium całej wschodniej Ukrainy. Jeśli Rosja wygra Gdyby do tego doszło, to najpewniej Rosja nie poprzestałaby na tym i bylibyśmy świadkami dalszej eskalacji wojny. Zwłaszcza jeśli szantaż nuklearny Rosji okaże się skuteczny, a Zachód zrezygnuje z aktywnych działań kontreskalacyjnych, aby ograniczyć swobodę Rosjan w eskalacji konfliktu. W takim przypadku, po kilku tygodniach przegrupowań i przygotowań, Rosja prawdopodobnie wznowiłaby ofensywę w kierunku Odessy i Naddniestrza i prawdopodobnie zwróciłaby się przeciwko Kijowowi, aby ostatecznie obalić państwo ukraińskie. Pokonana militarnie i okrojona terytorialnie Ukraina musiałaby zdefiniować się na nowo: politycznie i organizacyjnie. Nieuchronnie stałaby się całkowicie zależna od Rosji. Ukraina w natarciu, Putin gra na zmęczenie wojną. "To działa na psychikę żołnierza" Rosja wyszłaby z wojny wzmocniona i zachęcona do bardziej zdecydowanej konfrontacji z Zachodem. Rosyjskie społeczeństwo, ogarnięte euforią militarnego triumfu, zjednoczyłoby się wokół flagi, znosząc trudności ekonomiczne spowodowane zachodnimi sankcjami. Ukraina nie stanowiłaby już strategicznego i politycznego wyzwania dla Moskwy. Narzucone warunki pokoju sprawiłyby, że pozostałaby ona strategicznie niezagrożona. Przegrana Zachodu pozostawiłaby Rosję w lepszej niż obecnie pozycji strategicznej wobec NATO. Zdominowałaby Morze Czarne, a na wschodniej flance NATO pogorszyłaby się sytuacja strategiczna Polski i państw bałtyckich, mimo wejścia Finlandii i Szwecji do sojuszu. Frustracja USA i niebezpieczne Chiny w tle W tym scenariuszu szczególnie niebezpieczny byłby także triumf Rosji w związku z szantażem atomowym. Rosja zostałaby zachęcona efektami dotychczasowego otwartego stosowania takich gróźb i stałaby się jeszcze bardziej agresywna. Dla Zachodu wyzwaniem byłoby wypracowanie skutecznej odpowiedzi na tę strategię. W efekcie stałby się bardziej niż obecnie podatny na szantaż nuklearny Rosji. Zimna wojna nie skończyła się, po prostu jesteśmy w drugiej jej fazie [OPINIA] Trwająca konfrontacja Rosja-Zachód, nazywana przez niektórych, w tym mnie, drugą zimną wojną, rozwijałaby się w nadchodzących latach w warunkach bardziej niekorzystnych dla Zachodu niż dotychczas. Zachód, który nie potrafił skutecznie odpowiedzieć na rosyjską wojnę z Ukrainą, wyszedłby z tego testu osłabiony geopolitycznie, wewnętrznie sfrustrowany i podzielony politycznie. Największym przegranym byłby sojusz NATO. Porażka najprawdopodobniej wywołałaby głęboki kryzys przywództwa w Europie Zachodniej i wymusiła reorganizację, zwłaszcza w kwestiach bezpieczeństwa. Dron bayraktar dla Ukraińców coraz bliżej. Padły serwery. "Zaraz zostaną naprawione, więc wracajcie!" Stany Zjednoczone, zniechęcone bezładną reakcją na wojnę i, w niektórych przypadkach, zwykłym defetyzmem swoich sojuszników, mogłyby zacząć tracić zainteresowanie wspieraniem bezpieczeństwa Europy. W obliczu tego wszystkiego Chiny niewątpliwie uległyby pokusie zwiększenia swoich wyzwań wobec Zachodu w obszarze Indo-Pacyfiku. Jeśli dojdzie do impasu Drugi wariant dotyczy możliwości zakończenia bitwy na Donbasie bez wyraźnego zwycięzcy. Na podstawie dotychczasowego przebiegu wydarzeń wydaje się to w pewnym stopniu prawdopodobne. Armia rosyjska może nie być w stanie okrążyć i zniszczyć armii ukraińskiej na Donbasie, a Ukraińcy nie zdołają odepchnąć Rosjan z powrotem na przedwojenne pozycje. Naturalną konsekwencją impasu może być polityczne poszukiwanie warunków dla tymczasowego (co najmniej) rozejmu i rozpoczęcie (zapewne przedłużających się) negocjacji pokojowych z udziałem uzgodnionych stron trzecich. Foto: ARIS MESSINIS/AFP / AFP Ukraiński żołnierz na Donbasie Taki rozwój wypadków może być również połączony, po pewnym czasie, z akceptowanym przez obie strony wprowadzeniem do strefy kontaktu obu armii międzynarodowych sił pokojowych i obserwatorów międzynarodowych. Długotrwałość procesu negocjacyjnego sprawi, że będzie to sytuacja zamrożonego konfliktu, jak na Donbasie przed wojną — tylko w mniej korzystnych dla Ukrainy okolicznościach. Strefa zamrożona obejmowałaby najprawdopodobniej tereny południowej Ukrainy oraz tzw. most krymski, łączący Krym z Rosją drogą lądową. To dałoby Rosji kontrolę nad zbiornikiem Kachowka i zapewniłoby dostawy słodkiej wody z Dniepru na Krym (przez Kanał Północnokrymski). Takie rozwiązanie nie mogłoby zostać szybko osiągnięte, zakładając niechęć stron do jego przyjęcia. Po pierwsze, Rosja prezydenta Putina może woleć odpowiedzieć na pat na Donbasie atakiem eskalacyjnym, stosując doktrynę podwyższania stawki, którą stosowała już w Ukrainie. Nie wiadomo też, czy Ukraina, niezagrożona w swoim suwerennym istnieniu po nierozstrzygniętej bitwie o Donbas, zaakceptowałaby zamrożenie wojny na czas być może nieokreślonych negocjacji pokojowych. Korespondent Onetu na Donbasie: to bardzo dziwna sytuacja Załóżmy, że takie postawy przeważają w Moskwie i w Kijowie. W takim przypadku moglibyśmy być świadkami kontynuacji walk w zwarciu, w których Ukraina próbowałaby odzyskać utracone terytoria na wschodzie i południu kraju. W takiej przedłużonej wojnie o mniejszej intensywności Ukraina mogłaby odnieść lokalne sukcesy taktyczne i stworzyć podstawy do lepszej pozycji przetargowej w przyszłych rozejmach i rozmowach pokojowych. Taki scenariusz mógłby stać się bardziej prawdopodobny i dać Ukrainie szansę na sukces, gdyby Zachód w swojej wojnie zastępczej z Rosją przeszedł na strategię kontreskalacyjną. Ograniczony sukces Ukrainy Wreszcie, jakie mogą być konsekwencje zwycięstwa Ukrainy w bitwie o Donbas i przynajmniej częściowego zwinięcia wojsk rosyjskich w tym regionie? Albo, jeszcze bardziej radykalnie, odzyskania przez Ukrainę pozycji przypominających przedwojenne status quo na północnym wschodzie — podczas gdy Rosja utrzymuje swoje okupowane terytoria na południu? Niestety, nie jest to prawdopodobny scenariusz — jeśli Zachód będzie trzymał się swojej obecnej pasywnej strategii w wojnie zastępczej z Rosją. Rosja już nie może wygrać w Ukrainie. Zaczyna się trzecia faza wojny [OPINIA] Po porażce operacyjnej na Donbasie Rosja przypuszczalnie nie pogodziłaby się z przegraną. Można oczekiwać, że będzie uparcie walczyć o utrzymanie jak najszerszych połaci okupowanego terytorium zarówno na Donbasie, jak i na południu kraju. W tym scenariuszu ryzyko eskalacji wojny, w tym z użyciem broni masowego rażenia, byłoby największe. Dobrze opisana rosyjska strategia odstraszania nuklearnego "eskalować, by deeskalować" wzywa do taktycznych uderzeń nuklearnych, jeśli jej siły konwencjonalne staną w obliczu klęski i zagrożone będą żywotne interesy państwa rosyjskiego. W przypadku tej wojny Moskwa mogłaby uciec się do takich środków, aby zapobiec utracie okupowanego mostu lądowego do Krymu, czyli wybrzeża Azowskiego na osi Mariupol-Chersoń. Foto: ARIS MESSINIS/AFP / AFP Ewakuacja cywilów z Łysyczańska na Donbasie Zagwarantowany dostęp lądowy do Krymu jest dla Rosji w tej wojnie sprawą strategicznie najbardziej krytyczną, ważniejszą niż wewnętrzne korzyści polityczne z aneksji Donbasu, nawet tylko wschodniego. Można nawet przypuszczać, że Rosja mogłaby być gotowa przełknąć ustępstwa na Donbasie, gdyby przegrała tam bitwę. W obronie korytarza do Krymu będzie jednak gotowa posunąć się do najdalszych granic, także z użyciem broni jądrowej. Kluczowa decyzja Zachodu W obecnych warunkach wstrzymanie działań wojennych i zamrożenie konfliktu mogłoby pozwolić Ukrainie na powrót do przedwojennych linii na Donbasie, ale nie na południu. Aby zmienić ten scenariusz, potrzebna byłaby radykalna zmiana w podejściu Zachodu. Tylko w przypadku, gdyby NATO odpowiedziało na groźby nuklearne prezydenta Putina, aktywnie naciskając na strategiczną deeskalację, powrót Ukrainy nad Morze Azowskie mógłby stać się bardziej realny. Międzynarodowe gwarancje dla Rosji lądowego dostępu do Krymu i zaopatrzenia półwyspu w słodką wodę z Dniepru wydawałyby się niezbędne do zamknięcia transakcji. Zachód nie ufa Rosji, że dotrzyma porozumienia o eksporcie zboża z Ukrainy Załamanie rosyjskiej agresji i sukces wspólnego wysiłku obronnego Ukrainy i Zachodu przyspieszyłby strategiczne zbliżenie Ukrainy i Zachodu oraz wzmocniłby wschodnią flankę NATO i UE. Jednocześnie osłabiłoby i poważnie odroczyło neozimnowojenne wyzwania i zagrożenia ze strony Rosji, pozbawionej przez długi czas zdolności ofensywnych. Pokonana Rosja musiałaby zrewidować swoje imperialne ambicje, co mogłoby przyspieszyć zmiany polityczne w tym kraju. Zwiększenie roli odstraszania nuklearnego Jednym ze szczególnie istotnych rezultatów przegranej przez Rosję wojny w Ukrainie byłby ostateczny dowód na słabość rosyjskich sił konwencjonalnych. Ta determinacja miałaby daleko idące konsekwencje, podnosząc rolę broni jądrowej w strategii obronnej Rosji i jej bieżącej konfrontacji z Zachodem. II zimna wojna stałaby się bardziej niż kiedykolwiek skoncentrowana na broni jądrowej, co wymagałoby znacznej aktualizacji strategii nuklearnej NATO, zwłaszcza w odniesieniu do niestrategicznych systemów broni jądrowej. Ukraińska kontrofensywa. Pierwsze zdobycze terytorialne Niezależnie od tego, jak się zakończy, wojna w Ukrainie z pewnością zmieni strategiczne środowisko bezpieczeństwa dla Sojuszu Euroatlantyckiego, zwłaszcza w regionie Europy środkowo-wschodniej. Nic już nie będzie takie jak przed nią, a okres pozimnowojennego odprężenia stanie się odległym wspomnieniem. Zstępuje na nas nowa faza zimnej wojny między Rosją a Zachodem. Wiele wskazuje na to, że bitwa na Donbasie ukształtuje wynik wojny i warunki, na jakich może się ona zakończyć. Istnieją szanse, że Ukraina jej nie przegra i zdoła obronić swoją polityczną przyszłość. Scenariusze te zależą jednak przede wszystkim od rodzaju i skali zaangażowania Zachodu we wspieranie wysiłku wojennego Ukrainy. Serwis Onetu w języku ukraińskim Jak doszło do ataku na Ukrainę. Od Pomarańczowej Rewolucji do Donbasu i Krymu Dziękujemy, że jesteś z nami. Zapisz się na newsletter Onetu, aby otrzymywać od nas najbardziej wartościowe treści.
LBuj. 199 462 185 422 181 366 387 344 172
wojny z rosją klasa 6
